Facebook - polub nas!

Znajdź skrytkę!

Polecamy

Filmy

rzym02Z przygodami zaczęło się nasze zwiedzanie rzymskich bazylik - poznaliśmy co znaczy strajk metra w Wielkim Mieście. Ale mimo przeciwności udało nam się wszystko zobaczyć :)


 

KRYPTA KAPUCYNÓW POD KOŚCIOŁEM SANTA MARIA DELLA CONCEZIONE

Tego dnia największym dla nas wyzwaniem okazało się dotarcie na Piazza Barberini. Po zaparkowaniu jak zawsze obok stacji metra Pietralata i okazało się, że metro w tym dniu strajkuje. Konsternacja! Miasto sparaliżowane! Jakiś młody włoch miał podobny problem co i my - jak dostać się do centrum, no i pojechaliśmy samochodem z nim jako pilotem. Jazda była makabryczna, ale udało się w końcu zaparkować na płatnym parkingu nieopodal Piazza Barberini. To tam pod kościołem Santa Maria della Concezione dei Cappuccino, na Via Veneto niedaleko Piazza Barberini, znajduje się Krypta Kapucynów. Jest ona wypełniona kośćmi 4000 kapucynów pochodzącymi z lat 1528 - 1870. Szczątki mnichów w makabryczny sposób przypominają o przemijaniu. Z połączonych drutem kości uformowane są najprzeróżniejsze wzory - serca, krzyże i korony cierniowe. Wstęp wynosi 8EU za osobę (brak zniżek dla dzieci), a sama krypta nie znajduje się w podziemiach ale na poziomie parteru i jest oświetlona światłem dziennym - całość robi dość makabryczne wrażenie. Jest tam zakaz fotografowania i udało się pstryknąć tylko jedno zdjęcie, które zamieszczamy - drugie jest zapożyczone. To był ostry poczatek dnia!

 Krypta Kapucynów w Rzymie
Krypta Kapucynów w Rzymie

 BAZYLIKA SANTA MARIA MAGGIORE

Z Piazza Barberini ruszyliśmy bazyliki Santa Maria Maggiore. Bazylika Matki Bożej Większej połozona na wzgórzu Eskwilin. Najważniejszy i najstarszy kościół maryjny Wiecznego Miasta poświęcony św. Marii z Nazaretu, którego początki sięgają połowy V wieku n.e. Znajdziemy tam wspaniale zachowane oryginalne wnętrze z serią dobrze prezentujących się mozaik z przed 1500 lat, relikwie Żłóbka Betlejemskiego oraz łaskami słynąca ikona Madonny zwanej „Salus Populi Romani” (Wybawienie Ludu Rzymskiego). Romańska dzwonnica została zbudowana przez Grzegorza XI po powrocie papiestwa z Avignonu (XIV w.). Liczy 75 m wysokości i jest najwyższa w Rzymie. Fasada została przebudowana w stylu barokowym w XVIII w., w jej górnej loggii znajdują się XIII-wieczne mozaiki oryginalnej fasady. Dość dziwnie wygląda fasada bazyliki "wbudowana" w pałace po obu jej stronach. Technicznie to pałace dobudowano do świątyni w XVII i XVIII w. Wstęp do bazyliki jest bezpłatny - przechodzimy tylko przez kontrolę bezpieczeństwa.

BAZYLIKA ŚW. JANA NA LATERANIE

To właśnie ten kościół, a nie Bazylika św. Piotra uznawany jest za najważniejszą katolicką świątynię na świecie. Nosi dumny tytuł Sacrosancta lateranensis ecclesia omnium urbis et orbis ecclesiarum mater et caput czyli Najświętszy kościół laterański, Matka i Głowa kościołów całego Miasta i Świata. Bazylika i stojący obok Pałac na Lateranie (wł. Palazzo Apostolico al Laterano) znajdują się poza Watykanem – na terenie Rzymu, czyli państwa włoskiego, ale z uwagi na swoją rangę otrzymały specjalny status eksterytorialny. Na początku IV w. cesarz Konstantyn Wielki przekazał ziemie na Lateranie papieżowi Milcjadesowi. Bazylika była konsekrowana w 328 r. przez papieża Sylwestra I, który poświęcił ją Najświętszemu Zbawicielowi. W IX wieku papież Sergiusz III dedykował ją także św. Janowi Chrzcicielowi, a Lucjusz II dodał jeszcze w XII wieku św. Jana Ewangelistę, stąd długa oficjalna nazwa kościoła. Od IV do XIV wieku, czyli do czasu Avignonu Lateran był główną siedzibą papieży. W okresie, kiedy papieże przebywali w Avignonie opuszczone obiekty na Lateranie bardzo podupadły. Kiedy Grzegorz XI wrócił do Rzymu, z uwagi na ich zły stan zamieszkał na Watykanie. Od tego czasu główne prace restauracyjne skupiały się na bazylice i baptysterium. Pożary z lat 1307 i 1361 poważnie uszkodziły pałac i bazylikę, w której ucierpiały kolumnada nawy głównej oraz strop. Pierwotny, znacznie większy Pałac na Lateranie został ostatecznie zburzony w 1586 r. i na jego miejscu pobudowano nowy, mniejszy, w obecnej formie. Bazylika rozwijała się i zmieniała przez wieki. Istotne zmiany architektoniczne we wnętrzu wprowadził w XVII w. Francesco Borromini, w XVIII w. Alessandro Galilei zmienił fasadę kościoła, a w XIX w. przebudowano apsydę. Bazylika jest ogromna, ma ogromną nawę główną i po 2 boczne oraz spory transept. Nawę główną zamyka apsyda z tronem papieskim i wspaniałą mozaiką w stylu wschodnim z XIII w. ponad nim. Postacie apostołów ustawione w niszach nawy głównej pochodzą z XVIII w. Cyborium stojące na skrzyżowaniu nawy głównej i transeptu osłania ołtarz papieski. Zgodnie z tradycją skrywa w relikwiarzu głowy (lub ich fragmenty) św. Piotra i Pawła. W centralnym punkcie kościoła znajduje się ołtarz, przy którym mszę celebrować może tylko papież lub wyznaczony przez papieża duchowny. Do czasu II Soboru Watykańskiego był to jedyny na świecie ołtarz, w którego blacie nie umieszczono relikwii męczenników i świętych., ale znaczenie bazyli podkreślało to, że w ołtarzu umieszczono fragmenty stołu, przy którym mszę miał odprawiać św. Piotr. 

Źródło: peregrynacje.pl, podrozepoeuropie.pl

 ŚWIĘTE SCHODY I BAPTYSTERIUM

Z bazyliki Konstantyna niewiele pozostało. Pożary, trzęsienia ziemi i przebudowy zmieniły pierwotny wygląd kościoła. Zachowało się starożytne baptysterium, w którym papież miał ochrzcić cesarza. Baptysterium w formie rotundy powstało tu bardzo wcześnie - już na początku IV wieku (zaadaptowano wówczas na nie istniejący już budynek). Podczas pierwszej przebudowy w V wieku nadano baptysterium kształt ośmiokąta z niewielką kopułą, podtrzymywaną w środku przez osiem kolumn. Basen chrzcielny znajdował się na środku, wokół niego znajdowało się obejście. W V wieku dodano również do budynku cztery kaplice. W kaplicy św. Jana Ewangelisty można obejrzeć mozaiki z V wieku w tym przedstawienie Chrystusa w absydzie.

Interesujący jest także zespół budynków naprzeciw bazyliki, po prawej – to przebudowana część dawnego pałacu papieskiego. Na zewnątrz widać tam Triclinium (wł. Il Triclinio) z IX wieku - to ocalała do dzisiaj absyda wielkiej sali dawnego pałacu. W tym budynku znajdują sie Sancta Scala. Legenda głosi, że w IV wieku matka cesarza święta Helena, przywiozła do Rzymu schody, na których ubiczowano Chrystusa. Papież Sykstus V doprowadził je do kaplicy Sancta Sanctorum - marmurowe stopnie są dzisiaj przykryte drewnem, a prowadzą do kaplicy św. Wawrzyńca.Zgromadzono tam najważniejsze relikwie chrześcijaństwa. Waga tych relikwii jest tak duża, że wierni zobowiązani są do pokonywania 28 stopni na kolanach. Po przebyciu tej pokutniczej drogi pielgrzymi trafiają do wspomnianej wcześniej kaplicy. Tutaj poza głowami świętych z pierwszych wieków chrześcijaństwa (święte Agnieszka i Prakseda) znajduje się acheiropoietos (słowo oznaczające dzieło powstałe w sposób nadnaturalny) czyli obraz Chrystusa, który miał zostać namalowany przez świętego Łukasza i aniołów.

Na placu Piazza di San Giovanni in Laterano przed bocznym, północnym wejściem do bazyliki stoi egipski obelisk, zwany obeliskiem laterańskim. Wykonany na zlecenie faraona Totmesa III, ukończony i ustawiony w Karnaku przez jego wnuka Totmesa IV. Został przywieziony do Rzymu w IV w. i jest to największy obelisk w Wiecznym Mieście.

Źródło: peregrynacje.pl, podrozepoeuropie.pl

CIRCO MASSIMO

Z Lateranu ruszyliśmy na wzgórze Awentyn najpierw mijając ponownie Koloseum, następnie Palatyn i w końcu Circo Massimo. Circo Massimo – to najstarszy i największy cyrk starożytnego Rzymu. Był usytuowany pomiędzy wzgórzami Palatynu i Awentynu. Jego początki wiążą się z panowaniem Tarkwiniusza Starego. Od VI w. p.n.e. do IV w. cyrk wielokrotnie rozbudowywano i przebudowywano. W ostatecznym kształcie mieścił widownię na 250 000 osób i miał wymiary 544 x 129 m. Rozgrywano w nim przede wszystkim wyścigi rydwanów, ale nie tylko, np. Juliusz Cezar urządzał także polowania. Najstarszą częścią cyrku są pozostałości fundamentów drewnianego budynku stajni (carceres), pochodzące z 329 p.n.e. Budynek został zastąpiony murowaną budowlą w 174 p.n.e. W tym samym roku na spinie ustawiono 7 jaj informujących o rozgrywanym podczas zawodów okrążeniu. Na polecenie Agryppy, w 33 p.n.e. na spinie ustawiono 7 figurek delfinów, a za czasów Nerona pośrodku spiny umieszczono fontannę w kształcie delfinów. W 194 p.n.e. dobudowano miejsca na widowni przeznaczone dla senatorów. Za panowania Augusta dodano lożę dla cesarza (pulvinar) oraz ustawiono obelisk o wysokości 23,7 m przywieziony z Heliopolis (obelisk został przeniesiony w 1587 r. na polecenie papieża Sykstusa V na Plac del Popolo.) W 36 r. cyrk spłonął. Odbudowany został przez cesarza Klaudiusza. Po raz drugi zniszczony przez pożar w 64 r. został odbudowany na polecenie Nerona. Kolejny pożar miał miejsce za panowania Domicjana. Odbudowa została zakończona dopiero w 104 r. przez Trajana. W tym okresie budowla miała długość ok. 600 m i szerokość ok. 200 m. Podczas panowania Antoninusa Piusa miała miejsce katastrofa, w wyniku której część budowli zawaliła się. Po odbudowie dokonano kolejnych modyfikacji: Karakalla – poszerzył bramę, Aurelian – postawił na spinie świątynię słońca, Konstantyn Wielki – dodał dodatkowe portyki i ozdobił budynek złotymi kolumnami, Konstancjusz II ustawił na spinie obelisk o wysokości 32,5 m przywieziony z Teb (obelisk od 1587 r. stoi na Placu św. Jana na Lateranie). Ostatnie igrzyska w cyrku zostały rozegrane w 550 r. Obecnie na powierzchni nie ma zachowanych pozostałości cyrku, tylko wyniesienie terenu nad gruzami dawnego cyrku ukazuje obszar, który zajmowały jego zabudowania.
Źródło: Wikipedia

Circo Massimo

AWENTYN

Dotarliśmy na wzgórze Awentyn na Piazza dei Cavalieri di Malta - to magiczne miejsce w Rzymie - nieładnie jest podglądac przez dziurke od klucza, ale tutaj na Piazza dei Cavalieri di Malta trzeba... a co za niesamowity widok jest za drzwiami - obejrzyjcie zdjęcia! Na Aventynie widzieliśmy także jeden z najstarszych i najlepiej zachowanych kościołów Rzymu - bazylike Św. Sabiny, a tuż obok odpoczywaliśmy w dawnej twierdzy rodu Savellich, przekształcona obecnie w sad pomarańczowy z tarasem widokowym :)

ŚWIĄTYNIE HERKULESA, PORTUNUSA (FORUM BOARIUM)  I USTA PRAWDY

Z Awentynu to już całkiem blisko na Plac Ust Prawdy (Piazza Bocca della Verità) - – to dawne zakole rzeki Tyber. Usta Prawdy (Bocca della Verità) to starożytny okrągły medalion z kamienia, o średnicy ok. 175 cm, przedstawiający oblicze brodatego bóstwa. Uważa się, m.in. że medalion mógł być przykrywą zbiornika na wodę, częścią fontanny lub też służyć jako pokrywa wejścia do starożytnego wodociągu. Wedle średniowiecznej legendy, rzeźba pełniła funkcję wykrywacza kłamstw – podejrzany wkładał dłoń w usta, które miały zamykać się, odgryzając kończynę, gdy osoba mówiła nieprawdę. Kamienny medalion znajduje się w przedsionku kościoła Santa Maria in Cosmedin - podejście do Ust Prawdy jest bezpłatne, ale można złożyc dobrowolna ofiarę. Usta Prawdy stały się bardzo popularne wśród turystów po premierze amerykańskiego filmu z 1953 r. „Rzymskie wakacje” z udziałem Audrey Hepburn i Gregory Pecka. Praktycznie naprzeciwko znajduje sie plac Forum Boarium – najstarsze forum w Rzymie, plac targowy nad rzeką Tyber. Na placu tym pobudowano świątynię Portynusa - boga Tybru i świątynię Herkulesa. W 264 p.n.e. na tym terenie odbyła się pierwsza walka gladiatorów, jaka miała miejsce w Rzymie. Znajdował się tu także ołtarz Ara Maxima Herculi, na którym składano coroczne ofiary z byka. Przy Forum Boarium powstały także pierwsze rzymskie mosty - stąd też ruszyliśmy na most na Wyspę Tybrową.

Źródło: rzym.it

WYSPA TYBROWA

Wyspa Tybrowa (Isola Tiberina) to miejsce magiczne na mapie dawnego i dzisiejszego Rzymu. Na trzysta lat przed Chrystusem z wyspą został związany kult patrona wszystkich lekarz starożytności pogańskiej, boga-cudotwórcy Eskulapa (greckiego Asklepiosa).  Warto tu zajrzeć i odwiedzić bazylikę św. Bartłomieja, w której złożono kości odartego ze skóry Apostoła i inne relikwie męczenników. Oprócz bazyliki św. Bartłomieja największym z kilku położonych na niej obiektów jest szpital bonifratrów (Ospedale Fatebenefratelli) po północno-zachodniej stronie wysepki. Istnieje tam także przyszpitalny kościół św. Jana Kalibity. Leży tu też średniowieczny kompleks z wieżą rodziny Gaetanich, z której wywodził się papież Bonifacy VIII. Według legendy, kiedy w 293 roku p.n.e. miasto dotknęła zaraza, za poradą ksiąg sybillińskich postanowiono wysłać poselstwo do słynnego sanktuarium uzdrawiającego boga Asklepiosa w Epidauros, aby sprowadzić do Rzymu świętego węża, symbolizującego boga. Na Polu Marsowym wąż wśliznął się do rzeki i popłynął na Wyspę Tyberyjską, gdzie zniknął, wskazując w ten sposób miejsce budowy świątyni, ukończonej w 289 roku p.n.e.  Ponte Rotto, mal. Ettore Franz Roesler, ok. 1880 Na dawnych rycinach przedstawiano często wyspę w wyidealizowany sposób jako łódź, co podkreślał stojący niegdyś pośrodku wyspy obelisk. Prowadzą do niej dwa mosty z I wieku przed Chrystusem: z centrum miasta, na lewym brzegu Tybru, dwuprzęsłowy most Fabrycjusza (wł. Ponte Fabricio), zbudowany w 62 roku p.n.e. i trzyprzęsłowy most Cestiusza (wł. Ponte Cestio) z 48 roku p.n.e., łączący z Zatybrzem, z prawego, zachodniego brzegu rzeki. Ruiny (łuk wsparty na dwóch filarach) innego niezachowanego mostu o nazwie most Emiliusza (Ponte Emilio) widać do dzisiaj. Był to najstarszy kamienny most na Tybrze. Jego obecna nazwa to Ponte Rotto, czyli „Zarwany Most”. Odbudowywano go wielokrotnie, po raz ostatni w 1568 roku, lecz 30 lat później zarwał się podczas największej w historii wyspy powodzi. Na zakończenie naszej wycieczki z wyspy brzegiem Tybru ruszyliśmy do zamku Św. Anioła. 

Źródło: Wikipedia

ZAMEK ŚW. ANIOŁA

Przywędrowaliśmy tu brzegiem Tybru z Wyspy Tybrowej. Zamek Anioła jest najbardziej charakterystyczną budowlą na nabrzeżach Tybru. Dzisiejsza twierdza była w swej pierwotnej wersji monumentalnym mauzoleum – grobowcem cesarza Hadriana i jego następców. Wzniesiono go w latach 123-139 r. n.e. Podstawę tworzy kwadrat o boku długim na 89 metrów, na którym osadzona jest cylindryczna budowla o średnicy 64 m. W średniowieczu zamieniono go w fortecę, która przez setki lat lat pozostawała najpotężniejszym punktem obronnym Rzymu – ten kto posiadał klucze do zamku był faktycznym władcą miasta.  W czasach renesansu, w dolnej części budowli mieściły się więzienia i pomieszczenia gospodarcze, a w górnej luksusowy apartament papieski oraz archiwum i skarbiec Państwa Kościelnego (można tam zobaczyć potężny kufer-sejf). Papież Juliusz II, który w zamku chętnie przebywał, zlecił urządzenie w górnej części budynku specjalnej loży błogosławieństw wychodzącej w kierunku rzeki i mostu.  Od IX wieku Zamek Anioła jest  połączony z Watykanem murem obronnym, mającym chronić bazylikę i całą dzielnicę Borgo Vaticano. W 1277 roku powstał w nim ukryty korytarz (passetto), który zapewniał papieżom możliwość ucieczki do fortecy. Skorzystał z niego Klemens VII w czasie słynnego „Sacco di Roma” w 1527 roku, kiedy to luterańskie oddziały katolickiego cesarza Karola V zdobyły Rzym.  Zamek Anioła jest zwieńczony barokową figurą archanioła Michała – dowódcy wojska bożego i wykonawcy boskich wyroków – jest to nawiązanie do legendarnej wizji papieża Grzegorza I Wielkiego (590 – 604). Gdy zaraza pustoszyła miasto, papież podczas procesji pokutnej miał zobaczyć nad Mauzoleum Hadriana postać archanioła Michała, który na znak wysłuchania próśb i ustania gniewu Bożego schował swój miecz do pochwy. Po upadku Państwa Kościelnego Zamek Anioła przeszedł w ręce jednoczącej się Italii i stracił swoje dawny militarne przeznaczenie. Wnętrza fortecy zostały udostępnione do zwiedzania.- ale po całym dniu wędrówki po Rzymie zrezygnowaliśmy. Pod zamek przeszliśmy przez most na Tybrze. W starożytności nosił on nazwę pons Aelius (Helios – drugie imię Hadriana), w średniowieczu most św. Piotra lub most pielgrzymów, a w czasach nowożytnych most Aniołów. Swój ostateczny kształt architektoniczny zawdzięcza interwencji artystów papieskich z okresu baroku – ozdobiono go wtedy posągami aniołów prezentujących narzędzia męki Chrystusa. Przez wiele stuleci przez ten most prowadziła główna droga z Pól Marsowych do Bazyliki św. Piotra. I my także w oststnim dniu zwiedzania Rzymu powędrowaliśmy po raz ostatni na plac Św. Piotra :) I co ważne popołudniu straj w metrze się zakończył...

Źródło: rzym.it

POLECANE ARTYKUŁY:

Monte CassinoWatykan

Pompeje

Wezuwiusz