Facebook - polub nas!

Znajdź skrytkę!

Polecamy

RoztoczeTo była nasza pierwsza wizyta na Roztoczu - wędrowaliśmy szlakami, odwiedziliśmy Zwierzyniec oraz Szczebrzeszyn, widzieliśmy koniki polskie w Roztoczańskim Parku Narodowym. Było warto - polecamy!!!
 

 

ROZTOCZE 2015

ZWIERZYNIEC
Zwierzyniec - pomnik szaranczy
Pomnik szarańczy w Zwierzyńcu 

Zwierzyniec zawdzięcza swoje istnienie Ordynacji Zamojskiej, której działalność gospodarcza była oparta na pozyskiwaniu i przetwarzaniu bogactw pochodzących z okolicznych lasów. Zwierzyniec powstał w 1593, cztery lata po założeniu Ordynacji. Prawdopodobnie już na początku XVII wieku, funkcjonował jako letnia rezydencja rodziny Zamoyskich. Zalążkiem osady był dwór myśliwski zbudowany nad stawem. Niedaleko dworu funkcjonował tu wielki zwierzyniec otoczony wysokim płotem, w którym trzymano m.in. jelenie, sarny, łosie i dziki. W ogrodzie, na wodzie stał pałacyk letni (Lusthaus) należący do Gryzeldy z Zamoyskich Wiśniowieckiej, matki króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego. W 1773 w Zwierzyńcu IX ordynat, Jan Jakub Zamoyski, utworzył fabrykę porcelany i mydła. W 1812 do Zwierzyńca została z Zamościa przeniesiona siedziba Ordynacji Zamojskiej. W XIX wieku działał tu tartak, browar, fabryka posadzek, fabryka bryczek, fabryka maszyn rolniczych, hotel z restauracją, a nawet sąd gminny okręgowy. Mieszkańcy Zwierzyńca aktywnie wspomagali bojowników o wolność Polski, zwłaszcza powstańców w okresie powstania styczniowego, a potem żołnierzy Armii Krajowej w czasie II wojny światowej. W latach 1940-1944 hitlerowcy utworzyli tu obóz dla ludności cywilnej oraz obóz przejściowy, a od grudnia 1942 dla ludności wysiedlanej z Zamojszczyzny. Na tym terenie znajduje się obecnie rzymskokatolicki kościół parafialny pw. Matki Bożej Królowej Polski z II połowy XX wieku. Dla nas najbardziej reprezentatywnym miejscem w Zwierzyńcu jest kościół "Na wyspie" Św. Jana Nepomucena z połowy XVIII wieku.

Źródło:Wikipedia

 

TARTACZNA GÓRA           

Zwierzyniec - Tartaczna Góra
Panorama Zwierzyńca i Roztoczańskiego Parku Narodowego z Tartacznej Góry

Tartaczna Góra to niewielkie wzniesienie w północno-wschodniej części Zwierzyńca, o wysokości 289 m n.p.m. Świetny punkt widokowy na obszar całego Zwierzyńca oraz pobliskich terenów Roztoczańskiego Parku Narodowego. Na Tartacznej Górze odnaleźliśmy cache OP1104 :)

Źródło: Wikipedia

DZIELNICA DOMÓW DREWNIANYCH BOREK

Zwierzyniec - dzielnica domów drewnianych Borek

Interesującą dzielnicą Zwierzyńca jest Borek. Stanowi ją kompleks 71 drewnianych domów, które wybudowane zostały na przełomie lat 20. i 30. XX wieku, kiedy Ordynacja Zamojska przekazała ten teren chłopom za zrzeczenie się praw do serwitutów. Borek tworzy 6 ulic, z których jedna, ul. Wąska, stanowi ewenement z racji swej szerokości i w całości zachowanej drewnianej zabudowy. Klimat miejsca odpowiada dwudziestoleciu międzywojennemu.

Źródło: Wikipedia

BROWAR W ZWIERZYŃCU

Browar Zwierzyniec

Browar w Zwierzyńcu został założony w ramach Ordynacji Zamojskiej przez Stanisława Kostkę Zamoyskiego na początku XIX wieku. Pierwsze budynki, do których należały: parterowy zakład piwowarski, piwnice, magazyny, bednarnia i wozownia zbudowano w latach 1805-1806 w miejscu dawnej rezydencji Zamoyskich. Pracami  murarskimi kierował majster Grzegorz Szostakiewicz, a za uruchomienie produkcji piwa odpowiadał szkocki piwowar John McDonald[2]. W latach 1806-1810 warzono w nim piwo angielskie typu porterowego. W 1810 roku browar uległ pożarowi. Został jednak szybko odbudowany ze zniszczeń. W latach 1834-1836 dokonano jego rozbudowy i modernizacji. W tym czasie wyposażono go w maszynę parową, a w nowym skrzydle urządzono młyn do przemiału słodu. Od lat 40 XIX wieku zakład był wydzierżawiany przez Ordynację Zamojską. W latach 1866-1878 zawiesił działalność. Większość jego wyposażenia sprzedano. W 1878 roku po kolejnej rozbudowie i zakupie nowego sprzętu uruchomiono na nowo. W okresie I wojny światowej zakład został zniszczony i na krótko zaprzestał działalności. Wznowił ją po 1922 roku. W okresie międzywojennym rodzina Zamoyskich podjęła się promocji browaru i dystrybucji produkowanego w nim piwa na terenie całej Polski. W tym celu między innymi w 1929 roku Maurycy Zamoyski zlecił malarzowi Wojciechowi Kossakowi wykonanie projektu plakatu reklamowego przedstawiającego żołnierza i opatrzony hasłem: Pijcie piwo browaru. Zwierzyniec nad Wieprzem Ordynacji Zamoyskiej. Po odbudowie w latach 20 XX wieku zakład był wyposażony w dwie maszyny parowe, trzy silniki elektryczne, jedną prądnicę i dwa kotły niskiego ciśnienia. Wybudowano na jego terenie stację kolei wąskotorowej, która łączyła go z tartakiem i fabryką wyrobów drzewnych. W latach 1939-1944 browar znajdował się pod zarządem niemieckim. Po II wojnie światowej i likwidacji ordynacji browar został znacjonalizowany. Początkowo funkcjonował pod zarządem spółdzielni rolniczej Samopomoc Chłopska w Zwierzyńcu. W 1950 roku przeszedł w posiadanie Zwierzynieckich Zakładów Piwowarsko-Słodowniczych, które miały browary w Zwierzyńcu i Zamościu oraz hurtownie piwa w Zamościu i Biłgoraju. W kolejnych latach wielokrotnie modernizowano wyposażenie browaru i po raz kolejny go rozbudowywano. Między innymi w 1975 roku zbudowano nową kotłownię. W 1970 roku browar w Zwierzyńcu i jego filie zostały połączone z Zakładami Piwowarskimi w Lublinie, pod których zarządem był do początku lat 90. XX wieku. W latach 80. XX wieku uruchomiono przy browarze nową rozlewnię piwa, a także przeprowadzono remont generalny głównego budynku. Kompleks browaru w Zwierzyńcu składa się z dwóch części przedzielonych ulicą Browarną. Tzw. stary browar to przede wszystkim pochodzący z XIX wieku zabytkowy budynek główny w kształcie podkowy. Jest to trzykondygnacyjny, boniowany, otynkowany i nakryty blaszanym dachem dwuspadowym budynek produkcyjny. Znajduje się w nim m.in. dawna fermentownia z otwartymi kadziami i stara warzelnia o wybiciu 140 hl. Od frontu do budynku głównego przylega niesymetrycznie magazyn słodu (dawna słodownia wieżowa i suszarnia). Z tyłu z kolei znajduje się wybudowana w latach 70. XX wieku kotłownia. Z budynkiem głównym sąsiadują jeszcze: dawna remiza, kilka budynków gospodarczych i warsztatów. Najbardziej charakterystycznym z nich jest zabytkowa portiernia przy bramie głównej. Naprzeciwko budynku głównego, po drugiej stronie ulicy Browarnej, znajduje się tzw. nowy browar. Jest to zespół obiektów przemysłowych wzniesionych w okresie ostatniej modernizacji i rozbudowy zakładu piwowarskiego w Zwierzyńcu (lata 60., 70. i 80. XX wieku). Do 2010 roku mieściły się tam działy produkcyjne leżakownia i rozlewnia. W 2013 roku w budynkach tych została zamontowana nowa linia produkcyjna browaru o wydajności 34 000 hl rocznie. Nowe wyposażenie (warzelnię, unitanki) dostarczyła czeska firma Destila. Na terenie kompleksu browaru w Zwierzyńcu poza budynkami przemysłowymi i gospodarczymi znajduje się również kilka domów mieszkalnych (w tym m.in. zabytkowa willa Borowianka) oraz hydrofornia ze studnią głębinową.

Źródło: Wikipedia

REZERWAT BUKOWA GÓRA

Bukowa Góra to wzniesienie na Roztoczu Środkowym o wysokości 310 m n.p.m., znajdujące się na terenie Obszaru Ochrony Ścisłej Bukowa Góra, w ramach Roztoczańskiego Parku Narodowego. Punkt widokowy na pobliskie tereny Roztocza Środkowego oraz na położoną w malowniczym wąwozie wieś Sochy. Stanowi rozległe wzniesienie, rozcięte od wschodu ku dolinie Wieprza suchymi dolinkami. Deniwelacje przekraczają 100 m. W jego obrębie zachowały się różnej wielkości fragmenty powierzchni wierzchowinowej o wysokości bezwzględnej 310-320 m. W 1934 powstał tutaj pierwszy w pełni chroniony obiekt przyrodniczy w Ordynacji Zamojskiej - Rezerwat Bukowa Góra.

Źródło: Wikipedia

SOCHY

Wieś została założona przed 1826 rokiem, a jej nazwa nawiązuje do drewnianego narzędzia z rozdwojonym rylcem. Podobny kształt i nazwę ma też słup stanowiący część żurawia. Socha to też dawna nazwa powierzchni. Pod koniec maja 1943 roku dwóch niemieckich żandarmów dokonało prowokacji we wsi. Przebrani za partyzantów próbowali nabyć broń. Zadanie wykonali, zostali jednak rozpoznani przez AK w pobliskim Józefowie. Akowcy zabili jednego z nich, drugi - zbiegł. Kilka dni później, 1 czerwca 1943 roku, niemieckie wojska wymordowały ok. 200 osób (po ekshumacji zidentyfikowano 88 mężczyzn, 45 dzieci i 52 kobiety). Rzeź rozpoczęła się około godziny 5.30. Najpierw zginęły osoby idące do pracy w Zwierzyńcu. Żołnierze Wehrmachtu rozmieścili stanowiska karabinów maszynowych na otaczających wieś wzgórzach. Do pacyfikacji zostały również użyte samoloty. Z relacji świadków zbrodni wynika, iż ocalał jedynie jeden dom, reszta została spalona lub zburzona, a ocalali mieszkańcy, do czasu odbudowy, mieszkali w pozostałych piwnicach i częściach zabudowań gospodarczych. Na terenie wsi znajduje się cmentarz zamordowanych mieszkańców oraz tablica pamiątkowa. Sochy należą do grupy 4 miejscowości najbardziej poszkodowanych podczas II wojny światowej, obok miejscowości Oradour-sur-Glane (Francja), Mazinote (Włochy) i Lidice (Czechy). Sochy były naszą bazą wypadową - tutaj mieszkaliśmy w jednym z gospodarstw agroturystycznych.

Źródło: Wikipedia 

REZERWAT SZUMY

 Mapa - szlak rezerwat Szumy

Za jeden z najpiękniejszych szlaków na Roztoczu jest uznawany szlak szumów. Prowadzi on przez: Susiec PKP - Kościółek (Zamczysko) - Rebizanty (rezerwat "Nad Tanwią") - Rybnica (Sikliwce) -Susiec PKP. My pokonywaliśmy szlak od strony potoku Jeleń, gdzie robi największe wrażenie. Mijamy najpierw samotny, największy szum na potoku Jeleń, potem kilka mniejszych i wreszcie składającą się z 24 progów serię wodospadów w Rebizantach. Najpiękniejsze fragmenty dolin potoku Jeleń i rzeki Tanew chronione są w rezerwacie "Nad Tanwią". Po kilku kilometrach marszu dochodzimy do rezerwatu „Nad Tanwią". Rezerwat ten jest jednym z trzech rezerwatów krajobrazowych Roztocza, obok "Czartowego Pola" i "Szumu". Został utworzony 18 VII 1958 r. Na powierzchni 41,33 ha ochronie ścisłej podlegają doliny potoku Jeleń i rzeki Tanew wraz z seriami małych wodospadów. W okolicy miejscowości Rebizanty, na odcinku 400 m, będzie ich aż 24. Charakteryzują się regularnym ułożeniem, przeważnie wzdłuż prostych linii, zgodnym z kierunkiem spękań utworów kredowych Roztocza. Rezerwat położony jest na wysokości ok. 235 m, a najwyższe wzniesienie - Kościółek (zwane też Zamczyskiem) - osiąga 246 m n.p.m. Wysokość zboczy w dolinach przekracza często kilkanaście metrów, a bezwzględna różnica poziomów na terenie rezerwatu osiąga 100 m. W dolinach Jelenia i Tanwi stwierdzono obecność 40 zespołów roślinnych. Drzewa osiągają wysokość do 40 m i średnice do 50 cm. Z rzadkich i chronionych roślin występują "Nad Tanwią": widłak jałowcowaty, bez koralowy i porzeczka alpejska. W dolinach Jelenia i Tanwi rosną skrzypy. Na szczyt Kościółka (Zamczyska)doprowadza krótki niebieski szlak dojściowy.
Kościółek (Zamczysko) to dawne grodzisko położone na wysokości 246 m n.p.m., w widłach dolin Tanwi i Jelenia. Najwcześniejsze ślady osadnictwa datuje się na VIII-IX w., a samo grodzisko na XII-XIII w. Prawdopodobnie miejsce to nie było stale zamieszkiwane, a służyło jedynie za schronienie w czasie najazdów. Wzniesienie stanowiło kiedyś całość z wierzchowiną po drugiej stronie Jelenia (wzniesienie Smoki), zostało jednak prawdopodobnie odcięte sztucznym przekopem. Gród zajmował powierzchnie 1,5 ha. Wewnątrz umieszczono magazyny ziarna i żywności, o które dbała stała załoga w czasie pokoju. Według legendy stał tu nawet zamek, który wzniósł Gołdap (Gołdab). Rycerz ten miał tylko jedną, za to bardzo urodziwą córkę - Tanewe. Podczas nieobecności Gołdapa, połakomili się na nią tatarscy najeźdźcy. Zamku broniono dzielnie. Tatarzy wyłapali jednak zamkowe gołębie, które skusiły się na rozsypany przez nich groch, maczany w gorzałce. Następnie przyczepili im do nóg tlące się huby i wypuścili. Gołębie poleciały na zamek, wybuchł pożar, którego nie udało się opanować. Dumna Tanewa skoczyła z wysokiej wieży, wybierając śmierć. Zrozpaczony Gołdap zburzył zamek, a resztę życia spędził w samotni. Jak by nie było, wzgórze kiedyś nazywano Gołdą, a pobliską rzekę do dziś Tanwią. Zachował się także przekaz mówiący o ruinach zamku, stojących na tym wzniesieniu, obok których znajdować się miał ponoć drewniany kościółek z czasów konfederacji tyszowieckiej z 1656 r. Informacji tych potwierdzić jednak nie sposób. W XVIII w. na terenie grodziska istniała cerkiew grekokatolicka pw. św. Bazylego, obok której znajdował się cmentarz. Pod koniec wieku bazylianie opuścili klasztor, a cerkiew przemianowano na kościół rzymskokatolicki. Z uwagi na odludne miejsce nie cieszył się dużą frekwencją i w 1796 r. został rozebrany. Część jego wyposażenia znajduje się obecnie w kościele w Suścu. Na wzniesieniu nie pozostał już po nim żaden ślad. Bazylianie przenieśli się później do cerkwi na wzniesieniu Monastyr koło Werchraty. Na Kościółku chronili się powstańcy, a w okresie II wojny światowej partyzanci. Upamiętniają ich krzyże: drewniany i kamienny, oraz pomnik.
Dodam jeszcze, że tradycyjny odpoczynek zaliczyliśmy przy sklepie "U Gargamela" obok szumów, gdzie udało się nam także odnaleźć cache OP810A :)

Źródło: www.roztocze.net.pl/szumy.php

My nad wodospadem Szumy :)

SZCZEBRZESZYN I WĄWOZY LESSOWE

Mapa - ścieżka Szczebrzeszyn

Przeszliśmy ścieżką dydaktyczna ze Szczebrzeszyna do Kawęczynka. Jej trasa wiedzie przez Las Cetnar - jeden z ciekawszych fragmentów Szczebrzeszyńskiego Parku Krajobrazowego. Las Cetnar to jeden z większych i bardziej zwartych kompleksów leśnych na terenie parku. Jego usytuowanie na lessowych wzniesieniach porozcinanych licznymi wąwozami dodają temu miejscu dodatkowego uroku. W drzewostanie dominuje buk i jodła z niewielką domieszką sosny, grabu, osiki, klonu zwyczajnego. Niektóre okazy buka osiągają rozmiary drzew pomnikowych. Jednak na początku widzieliśmy pomnik chrząszcza (drugi odnaleźliśmy na końcu trasy). Widzieliśmy także rozległą panoramę doliny Wieprza, a także wąwozy lessowe. Wąwozy to forma rzeźby terenu powstała na skutek działania erozji wodnej w miękkim podłożu. Najbardziej podatnym podłożem, jest less. Bezpośrednią przyczyną powstania wąwozów jest skoncentrowany, intensywny spływ powierzchniowy z ulewnych deszczy lub roztopów śniegowych. W czasie tego procesu dochodzi do trwałego i głębokiego rozmycia gleby i podłoża skalnego. Średnia gęstość wąwozów wyliczona dla Parku wynosi 3 km/km2, maksymalnie dochodzi do 9 km/km2, co należy do rzadkości w skali kraju. Najliczniejsza najbardziej malownicza sieć wąwozów lessowych na terenie SzPK występuje pomiędzy Szczebrzeszynem a Zwierzyńcem w tzw. “Piekiełku”. Dzień był bardzo upalny, a droga bardzo pylista, więc po odpoczynku w przygotowanej przy szlaku wiacie z ulgą weszliśmy na leśną część ścieżki... W Szczebrzeszynie przy pomniku chrząszcza znaleźliśmy cache OP4A9E :)

KĄPIELISKA STAWY ECHO, ZALEW RUDKA I JÓZEFÓW

Oczywiście wakacyjnie korzystaliśmy z kąpielisk :) Pierwsze z kąpielisk to Stawy Echo. To kompleks czterech stawów, znajdujący się na terenie Roztoczańskiego Parku Narodowego, których powierzchnia ogroblowana wynosi 39,87 ha. Zespół stawów został założony w latach 1929-1934 w miejscu rozległych mokradeł dorzecza strugi Świerszcz, rozbudowany w okresie okupacji hitlerowskiej. Do 2002 kompleks składał się z 9 zbiorników. Po naturalizacji stawów istnieją 4 zbiorniki, w układzie zbliżonym do układu z okresu międzywojennego. Zbiorniki są stosunkowo płytkie. Ich głębokość waha się w granicach 0,5-1,5 m. Stawy napełniane są wodą wczesną wiosną, natomiast zrzut odbywa się w pierwszych dniach listopada. Użytkowanie plaży przy stawach uruchomiło procesy erozyjne, które spowodowały cofanie się granicy lasu. Obecnie skarpa nad stawami jest zagospodarowana poprzez wybudowanie platformy widokowej i pomostów. Najczęściej docieraliśmy tam szlakiem przez Bukową Górę. Kolejne z kąpielisk, które odwiedziliśmy to zalew Rudka w Zwierzyńcu - to rozlewisko rzeki Wieprz z plażą i strzeżaonym kąpieliskiem. Odwiedziliśmy także Józefów i tamtejsze kąpielisko nad zalewem z piaszczystą plażą :)
Stawy Echo

Stawy Echo
 


Zalew w Józefowie

Zalew w Józefowie


ZAGRODA GUCIÓW

Zagroda Guciów znajduje się w przełomowej dolinie Wieprza, na szlaku łączącym Krasnobród ze Zwierzyńcem. W zamierzchłej historii szlak ten łączył Kijów z Sandomierzem. To tutaj, w Guciowie od epoki brązu po średniowiecze funkcjonowały osady, grodzisko, liczące setki kurhanów cmentarzyska. Dzisiaj Zagroda Guciów zagubiona pośród lasów Roztoczańskiego Parku Narodowego w niczym nie przypomina ważnego ośrodka leżącego na dawnych europejskich szlakach, to jednak warto się tam wybrać aby ją zobaczyć. Nam trafiła się pogoda i mogliśmy podziwiać piękno zagrody lecz zrezygnowaliśmy ze zwiedzania po części ze względu na wysokie naszym zdaniem ceny jak i niewybredne komentarze pani sprzedającej lokalne pamiątki...

PIASECZNA GÓRA

Piaseczna Góra to wzniesienie na Roztoczu o wysokości 298 m n.p.m., położone na terenie Roztoczańskiego Parku Narodowego. Usytuowana jest na południowy zachód od Zwierzyńca. Charakterystyczną cechą wzniesienia jest rozległa polana, zajmująca obszar północno-wschodniego zbocza góry oraz jej szczytu, skąd roztacza się widok na Zwierzyniec oraz wzgórza Roztocza Zachodniego i Środkowego. Z Piaseczną Górą związana jest legenda z czasów powstania styczniowego w 1863. Legenda głosi, że: o północy zboczem Piasecznej Góry pędzą jeźdźcy na białych koniach, słychać dudnienie ziemi, a osoby, które odważą się spojrzeć w ich stronę przeszywa silny podmuch powietrza. Prawdopodobnie legenda ta miała na celu odstraszenie rosyjskich oddziałów, walczących z Polakami w czasie powstania, przed wkraczaniem na te tereny.
Źródło: Wikipedia

HODOWLA KONIKA POLSKIEGO FLORIANKA

Hodowla koników polskich w RPN rozpoczęła się w 1982 r. Zainicjowana została przez prof. dr hab. Mirosława Kownackiego, zaakceptowana przez Radę Naukową i dyrektora RPN mgr inż. Zdzisława Kotułę. Na potrzeby hodowli wygrodzono ok. 40ha powierzchni leśnej z niewielkimi połaciami polan i łąk śródleśnych i w dniu 16 lipca 1982r. wpuszczono do wydzielonej powierzchni 4 klacze oraz 1 ogiera. Ta w założeniach rezerwatowa hodowla konika przyjęła nazwę "Ostoja", w jej skład weszły 4 klacze i 1 ogier. Żeby nie używać określenia "Rezerwat" przyjęto nazwę "Ostoja" Konika Polskiego. Ostoja została w 1985 roku powiększona o 60 ha, w jej skład weszły Stawy "Echo" , a w 2001 roku o dalsze 80ha. Aktualnie jej powierzchnia wynosi 180 ha. Przebywa w niej 7 klaczy stadnych, 1 ogier tabunowy i przychówek do 1,5 roku. Każdego roku w Ostoi rodzi się 6 - 7 źrebiąt, które są odławiane po przebyciu w rezerwacie przynajmniej jednego okresu zimowego. Koniki przebywając w Ostoi same zdobywają pokarm, wychowują młode bez ingerencji człowieka. W okresie zimowym są dokarmiane sianem. W 1996r. w Roztoczańskim Parku Narodowym utworzona została hodowla stajenna na Floriance. Początek dały jej klacze wyłączone z hodowli rezerwatowej jak również zakupione z rezerwatowej hodowli zachowawczej w Popielnie. Hodowla stajenna jest uzupełnieniem hodowli rezerwatowej. Pozwala na utrzymanie koników odłączonych z Ostoi oraz częściowe ich przygotowanie do współpracy z człowiekiem tj. pracy i użytkowania wierzchowego jak i zaprzęgowego. Corocznie kilka koników w wieku 2 - 3 lat jest sprzedawanych. Powstanie hodowli stajennej umożliwiło zachowanie zasobów kulturowych i historycznych związanych z osadą leśną o nazwie Florianka. Dzięki rozpoczęciu hodowli konika odnowiono zabytkowe obiekty budowlane ratując je przed zniszczeniem. Na potrzeby hodowli rezerwatowej i stajennej użytkowane jest ok. 35 ha użytków rolnych (łąki, pastwiska, gleby orne) które w zupełności zabezpieczają zapotrzebowanie na karmę. W 1999 roku na bazie obu hodowli utworzono Ośrodek Hodowli Zachowawczej Konika Polskiego. Jest to ważny moment w historii hodowli konika polskiego w RPN ponieważ uznaje ją za zachowawczą której podstawą jest hodowla rezerwatowa. My do Florianki trafiliśmy szlakiem pieszym od Stawów Echo, a z powrotem do wsi Sochy tuż obok naszego gospodarstwa agroturystycznego :)

POLECANE ARTYKUŁY:

Spływ Wieprzem

Radruż - perła Roztocza

Zamość