Szusowaliśmy na stoku w Białym Dunajcu, gdzie się mieliśmy swoją bazę wypadową :) Dodatkowo udało się nam odwiedzić Sanktuarium w Ludźmierzu, Łopuszną z Tischnerówką, baseny termalne w Szaflarach, zaliczyć zimowe wejście z Palenicy Białczańskiej na Rusinową Polanę, a także zobaczyć zamki nad zalewem Czorsztyńskim. Na zdjęciu widok z okna naszego pokoju :)

PODHALE - LUTY 2013

BIAŁY DUNAJEC

Naszą bazą wypadową był Biały Dunajec, a mieszkaliśmy u Pana Tomasza Stocha - polecamy!!! Miejsce bardzo dobre na okoliczne wypady - blisko i w Tatry i w Gorce :) Szusowaliśmy zaś na pobliskim wyciągu Toko Land (1,5km). 

 POKOJE GOŚCINNE TOMASZ STOCH - MĄDRY

  Na stoku wyciągu Toko Land

SANKTUARIUM W LUDŹMIERZU

Sanktuarium w Ludźmierzu – sanktuarium maryjne z figurką Matki Boskiej Ludźmierskiej, nazywaną Gaździną Podhala.
Ludźmierz jest najstarszą parafią katolicką na Podhalu. Jego historia sięga XIII wieku. Wiąże się z historią możnego rodu Gryfitów, który już pod koniec XII wieku otrzymał mocą nadań książęcych we władanie ziemię podhalańską. W roku 1234 w Dankowie koło Krzepic, krakowski wojewoda z rodu Gryfitów, Teodor, od księcia krakowskiego i śląskiego, Henryka Brodatego, otrzymał stosowny dokument, na mocy którego miał prawo zakładania osad na terenie przynależnym do rzek: Ostrówka, Dunajec i Dunajec Czarny, Rogoźnik, Lepietnica, Słona, Ratajnica, Nedelska, Stradomka. Jeszcze tego samego roku, uzyskawszy zezwolenie od biskupa krakowskiego Wisława, Teodor Gryfita rozpoczął wnoszenie kościoła w Ludźmierzu, modrzewiowego, z trzema ołtarzami wewnątrz. Aby szerzyć nie tylko wiarę chrześcijańską, ale też osadnictwo na tych terenach, sprowadził na Podtatrze cystersów, którzy znani byli z nowoczesnych metod uprawy ziemi. Przybyli z Francji, Włoch i Jędrzejowa. Przy kościele stanął niewielki drewniany klasztor kryty gontem. Obok postawiono budynki gospodarcze. Klasztorne zabudowania, które ostatecznie spłonęły w pożarze w 1796, praktycznie już od 1245 roku stały opustoszałe. Zakonnicy przenieśli się do Szczyrzyca, prawdopodobnie z powodu częstych najazdów Tatarów i napadów zbójeckich, jakie nękały klasztor i okolicę. Jednakże parafią w Ludźmierzu kierowali do roku 1824, przekazując ją później pod zarząd diecezjalny.
W latach 1869-77 kościół został rozebrany, a w jego miejscu wybudowano obecną murowaną świątynię w stylu neogotyckim. Przeniesiono do niej rokokowy ołtarz z figurą Matki Boskiej Ludźmierskiej. W 2001 roku kościół otrzymał tytuł bazyliki mniejszej.
Figurka, która od czasów średniowiecza przyciągała pielgrzymów wierzących w jej cudowne właściwości, początkowo znajdowała się w bocznym ołtarzu. W ołtarzu głównym umieszczona była Matka Boska z Dzieciątkiem (nieco młodsza, z 1420 roku) uchodząca pod względem artystycznym za piękniejszą. W 1776 roku przeniesiono adorowany wizerunek MB, a wkrótce wzniesiono rokokowy ołtarz wielki. Sam kult Matki Boskiej najpierw w Ludźmierzu, a potem w Szczyrzycu wiąże się z regułą zakonną cystersów, dla których szczególna cześć oddawana Matce Bożej i jej rozpowszechnianie jest jednym z głównych zadań zgromadzenia.
Figura Matki Boskiej Ludźmierskiej liczy prawdopodobnie 600 lat. Drewniany posążek ma 125 cm. W 1963 roku MB Ludźmierską koronował kardynał Stefan Wyszyński. Replika znajduje się przy źródełku u wejścia do sanktuarium. Samemu źródełku również przypisywane są cudowne właściwości.
O Gaździnie Podhala opowiada średniowieczna legenda pochodząca z roku ok. 1400:
Węgierski kupiec, handlujący winem, jechał na jarmark do Nowego Targu. Na ludźmierskich bagnach i torfowiskach zaskoczyła go noc. Kiedy zaczął się modlić, wzywając Boga na pomoc, ujrzał otuloną w złocisty obłok postać uśmiechniętej Pani. Zachęcała go do podjęcia jeszcze jednej próby wydostania się z grzęzawiska. Wtem konie niespodziewanie nabrały sił i kupiec wyprowadził wóz na trakt. Jechał, prowadzony przez świetlistą postać, która przywiodła go przed kościół w Ludźmierzu. Zrozumiał, że jest to Matka Boża. Kiedy chciał uklęknąć i podziękować, zjawa zniknęła, a w miejscu gdzie klęczał, zaczęło bić źródełko. Kupiec złożył śluby, że przyniesie do kościoła figurkę podobną do Tej, którą spotkał. Złożone śluby widać spodobały się Bogu, bo obdarzył figurkę i wodę ze źródła cudownymi właściwościami.

Do kościoła w Ludźmierzu przylega cudowny Ogród Różańcowy. Pięknie zaprojektowany, zadbany i utrzymany, przypomina o pobycie na Podhalu i w sanktuarium ludźmierskim w 1997 roku papieża Jana Pawła II oraz jego nauce o znaczeniu modlitwy różańcowej. W centrum ogrodu umieszczona jest naturalnej wielkości rzeźba przedstawiająca papieża. Spośród znanych pomników Jana Pawła II wyróżnia ją to, że przedstawia postać Jana Pawła II klęczącego. Z naszym papieżem wiąże się jeszcze jedno wydarzenie:
Dnia 15 sierpnia 1963 roku odbyła się koronacja figury Matki Bożej Ludźmierskiej. Na zakończenie uroczystości czterech biskupów ujęło feretron z cudowną figurą, żeby pobłogosławić zebrany lud. Gdy wykonywano figurą znak błogosławieństwa, wtedy z ręki Matki Bożej wypadło berło, które w locie zdołał pochwycić bp Karol Wojtyła. W powszechnym przekonaniu wstawiennicza moc Gaździny Podhala sprawiła, że kardynał Karol Wojtyła obrany został papieżem. To Ona powierzając mu swe berło miała zapowiedzieć późniejsze wydarzenie z 1978 roku.

Źródło: Wikipedia

Strona internetowa: Sanktuarium Matki Boskiej Królowej Podhala

ŁOPUSZNA - TISCHNERÓWKA

Z inicjatywy władz gminy Nowy Targ, rodziny Księdza Profesora, proboszcza naszej parafii i społeczeństwa Łopusznej powstała drewniana góralska chałupa dobudowana do Gminnego Ośrodka Kultury - Dom Pamięci Ks. Prof. Józefa Tischnera, ochrzczony „Tischnerówką”. Miejsce to uznano za najbardziej odpowiednie, bowiem blisko związane z osobą Księdza Profesora, który był częstym gościem naszego Ośrodka. Jako kapelan Związku Podhalan uczestniczył w uroczystościach naszego oddziału, bywał na Konkursach Potraw Regionalnych, Święcie Gwary Góralskiej, przychodził na próby zespołu im. Ludwika Łojasa. Czasami przechodząc lub przejeżdżając zatrzymywał się koło Domu Kultury, aby porozmawiać, zapytać, co nowego w kulturze się dzieje, zapytać o problemy, wesprzeć dobrym słowem i radą.
Budowę Izby rozpoczęto w 2002 roku, a już na IV rocznicę śmierci jego odejścia tj. 27 czerwca 2004 roku nastąpiło jej uroczyste otwarcie. Projektantem Domu Pamięci był inżynier Tadeusz Jędrysko z Nowego Targu, a wykonaniem projektu zajęło się Podhalańskie Przedsiębiorstwo Budowlane z Nowego Targu. Ekspozycję wnętrza „Tischnerówki” wykonali Państwo Ewa i Maciej Berbekowie z Zakopanego. 
W dolnej, muzealnej części Izby znajdują się cenne pamiątki księdza, jego ulubione przedmioty, rękopisy, książki, fotografie. Spotykają się tu wszystkie drogi, którymi wędrował ks. Prof. Tischner. Wszystkie osobiste pamiątki księdza podarowała jego rodzina, a część sprzętu ofiarowali mieszkańcy wsi.
My odwiedziliśmy także cmentarz parafialny w Łopusznej i grób Księdza Profesora.

Źródło: tischnerowka.pl

DWÓR TETMAJERÓW

Dwór z końca XVlll w.; konstrukcji zrębowej, potynkowany, nakryty gontowym dachem łamanym polskim; wnętrze o charakterze muzealnym. Budynek jest przykładem typowego szlacheckiego, wiejskiego dworu polskiego. Parterowy, od frontu ganek z pięterkiem, ze szczytem o wykroju falistym. Elewacja frontowa i tylna podzielone półkolumnami. Przy dworze drewniana oficyna, była kuchnia i mieszkanie służby. W otoczeniu budynku dworskiego drewniane budynki gospodarcze. Ekspozycja ukazywać ma dawną wiejską siedzibę średniozamożnej szlachty. Obecnie w muzeum oglądać można jedno pomieszczenie dworu, wnętrze kuchni dworskiej i ekspozycję etnograficzną wnętrz Niżnego Podhala z XIX w. Obok zabudowań dworskich piwnica i chałupa Stanisława Klamerusa z ekspozycją, przedstawiająca wnętrze domu chłopskiego z okresu międzywojennego.

Źródło: tischnerowka.pl

KOŚCIÓŁ PARAFIALNY W STYLU PODHALAŃSKIM

Drewniany kościół parafialny w stylu podhalańskim z okresu polskiego gotyku jest jednym z najcenniejszych zabytków na Podhalu. Pierwotny kościół w Łopusznej wzniesiono w końcu wieku XIV, obecny zaś prawdopodobnie na przełomie XV i XVI wieku. W 1504 r. kościół pod wezwaniem Świętej Trójcy, Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, św. Stanisława i św. Antoniego Opata został konsekrowany przez sufragana krakowskiego biskupa Jana.
Obecne wyposażenie kościoła stanowią trzy ołtarze barokowe. W głównym znajduje się cenny tryptyk, malowany na desce, z połowy XV w., przedstawiający w obrazie środkowym scenę koronacji Matki Bożej – wybitne dzieło malarstwa średniowiecznego, szkoły sądecko-spiskiej. Boczne ołtarze i ambona pochodzą z wieku XVII. Po obu stronach wyjścia na ambonę znajdują się skrzydła tryptyku z wizerunkami św. św. Piotra i Pawła z końca XVI w. W babińcu pod wieżą można oglądać cenne zabytki sztuki ludowej. Są to: feretrony, barokowa rzeźba Matki Bożej, figurki z rozebranych ołtarzy kościoła, a także obraz z 1753 r. przedstawiający Upadek Chrystusa pod Krzyżem.

Źródło: tischnerowka.pl

TERMY W SZAFLARACH 

Kompleks basenów termalnych położonych na granicy Szaflar (Bańskiej Niżnej) i Białego Dunajca - znajdują się tam cztery baseny z wysokozmineralizowaną wodą termalną: dwa zewnętrzne i dwa wewnętrzne. Temperatura wody utrzymywana jest w zakresie 30-38 st.C i pochodzi z odwiertu IG1 eksploatowanego przez PEC Geotermię Podhalańską s. a. Łączna powierzchnia lustra wody wynosi 970m2. Baseny wyposażone są w wiele urządzeń do hydromasażu takich jak  bicze wodne, ławki do masażu, jeżyki, gejzery, urządzenia do masażu karku i części barkowej szerokimi i wąskimi strumieniami wody. W jednym z basenów wewnętrznych znajduje się trzytorowa zjeżdżalnia, a w zewnętrznym basenie "rwąca rzeka", nad częścią którego rozpięta jest siatka do wspinaczki oraz fala. Nam się podobało - przebojem było skakanie na fali :)

RUSINOWA POLANA

Rusinowa Polana wchodziła w skład Hali Jaworzyna Rusinowa, która od dawna była miejscem wypasu owiec i krów. Nazwę hali i polany wywodzi się od nazwiska Rusinów, sołtysów z Gronia, którym została nadana przez króla Zygmunta III Wazę w roku 1628. Na Rusinowej Polanie zlokalizowana była osada pasterska, licząca w połowie XX wieku 20 obiektów drewnianych – szałasów i szop. Według zachowanych informacji wypasano tam nawet do 400 owiec, choć bliższa wydaje się liczba 200. Osada ta zamieszkiwana była w części przez cały rok. Po utworzeniu Tatrzańskiego Parku Narodowego uznano, że wypas bydła i owiec na terenie parku stanowi zagrożenie dla roślinności i stopniowo wprowadzono zakaz wypasu (ostatnie owce wypasał Jan Murzański nielegalnie w 1973 r.). Zabudowania osady pasterskiej zostały uznane za obiekty zabytkowe, co nie uchroniło ich od zniszczenia, dewastacji lub pożaru. Obecnie zachowało się w różnym stanie około 6 obiektów. W 1981 r. przywrócono ponownie wypas owiec – do 200 sztuk. Poza wymienioną powyżej polana nosiła i nosi szereg nazw: Rusinowa Jaworzyna, Rusinka, i Rusinówka. Jest to polana o całkowitej powierzchni 100 ha (w tym 20 ha łąk) w partii reglowej Tatr Wysokich. Leży pomiędzy Gęsią Szyją (1489 m n.p.m.) a Gołym Wierchem (1205 m n.p.m.). Polana graniczy od północnego zachodu z odnogą doliny Filipki – Doliną Złotą (oddziela je Złoty Potok) i od południa z Doliną Waksmundzką. Polana jest przełamana i ma dwa piętra. Rozciąga się na wysokości od około 1170 m n.p.m. do 1300 m n.p.m. My na Rusinową weszliśmy szlakiem niebieskim z Palenicy Białczańskiej, który dalej prowadzi na Zazadnią, a Sergiusz tak się rozpędził, że prawie wszedł na Gęsią Szyję :)

Źródło: Wikipedia

POLECANE ARTYKUŁY: